Stypendium!
Kiedy dowiedziałam się, że wyjeżdżam do Niemiec na stypendium językowe byłam przerażona, ale zarazem zadowolona, że dostałam taką wielką szanse. Kilka dni później okazało się, że jadę razem z koleżanką. Bardzo się ucieszyłam, bo początkowo miałam brać udział w innym kursie niż ona. Rodzice również byli ze mnie dumni, co potęgowało chęć wyjazdu. Język niemiecki zawsze mnie fascynował, obok historii był to przedmiot, którego uczyłam się najchętniej. Uczęszczałam również na prywatne lekcje tego języka obcego. Miałam więc nadzieje, że wyjazd do Niemiec jeszcze bardziej poszerzy moje umiejętności językowe. Tydzień mijał za tygodniem i nadszedł dzień wyjazdu. Nigdy nie zapomnę chwili, kiedy poznałam pozostałe stypendystki. Stałyśmy na Dworcu Centralnym w Warszawie z naszą opiekunką, panią Hanią Szcześniak i rodzicami, każda z nas była przestraszona, nieśmiała, ledwo zdołałyśmy się przedstawić. Jednak szybko znalazłyśmy wspólny temat i zaprzyjaźniłyśmy się. Dziś tęsknimy za sobą, regularnie telefonujemy i wysyłamy do siebie e-mail’e. Po przybyciu do Oppurg atmosfera trochę się rozluźniła. Zobaczyłyśmy miejsce naszego trzytygodniowego pobytu, poznałyśmy swoich współlokatorów z innych krajów ( na dobry początek). Już następnego dnia zaczęły się zajęcia lekcyjne, które okazały się zupełnie innymi niż te, w których uczestniczymy codziennie w naszych szkołach. Polegały one po prostu na rozmowach, do których tematów nam nie brakowało. Lekcje prowadzone były w 4 kilkunastoosobowych grypach. Grupy te składały się z osób na jednakowym poziomie znajomości języka niemieckiego. Wkrótce zaczęłyśmy również zapoznawać się z obcokrajowcami. Wszyscy byli mili przyjacielscy i otwarci. Także kultury i obyczaje nowopoznanych przedstawicieli innych krajów wydały nam się bardzo interesujące. Okazję do poznania tradycji tych państw mieliśmy podczas organizowanego w naszym zamku Dnia Kultur. W wolnym czasie mieliśmy możliwość uczestnictwa w przeróżnych zabawach integracyjnych, wycieczkach, dyskotekach i warsztatach. Dla mnie najciekawsze były wycieczki do Lipska, Jeny i Weimaru. Niestety w Niemczech też czas pędzi nieubłaganie, 3 tygodnie minęły nieprawdopodobnie szybko, ale podobno „ wszystko co dobre szybko się kończy”. „ Pozostały tylko wspomnienia..”. Ja tak powiedzieć nie mogę, ponieważ z kursu językowego w Oppurg zostało mi wiele więcej. Nawiązałam wiele nowych przyjaźni ze wspaniałymi ludźmi, zwiedziałam ciekawe zakątki tego pięknego kraju, miło spędziłam czas, a przede wszystkim wiele się nauczyłam, nie tylko w zakresie języka niemieckiego, ale również o sobie i świecie. Bardzo często wspominam te minione dni, mam nadzieje, że kiedyś powrócą i znów spotkam te miejsca, tych ludzi…